2468th Sec 0032: Difference between revisions
From Thai Codification Codes of 1925
No edit summary |
|||
| (One intermediate revision by the same user not shown) | |||
| Line 1: | Line 1: | ||
===== [[2468th_Book1_Chapter02_Title01_Part02|'''ส่วนที่ ๒ ความสามารถ''']] ===== | |||
'''[[2468th Sec 0031|← Previous Section]]''' | '''[[2468th Sec 0033|Next Section →]]''' | |||
====== '''มาตรา 32''' ====== | ====== '''มาตรา 32''' ====== | ||
* การใดๆ อันบุคคลวิกลจริตได้ทำลง แต่หากบุคคลนั้นศาลยังมิได้สั่งให้เป็นคนไร้ความสามารถไซร้ ท่านว่าการนั้นจะเป็นโมฆียะต่อเมื่อพิสูจน์ได้ว่าได้ทำลงในเวลาซึ่งบุคคลนั้นจริตวิกลอยู่ และคู่กรณีอีกฝ่ายหนึ่งได้รู้แล้วด้วยว่าผู้ทำเป็นคนวิกลจริต | * การใดๆ อันบุคคลวิกลจริตได้ทำลง แต่หากบุคคลนั้นศาลยังมิได้สั่งให้เป็นคนไร้ความสามารถไซร้ ท่านว่าการนั้นจะเป็นโมฆียะต่อเมื่อพิสูจน์ได้ว่าได้ทำลงในเวลาซึ่งบุคคลนั้นจริตวิกลอยู่ และคู่กรณีอีกฝ่ายหนึ่งได้รู้แล้วด้วยว่าผู้ทำเป็นคนวิกลจริต | ||
Latest revision as of 07:37, 8 September 2025
← Previous Section | Next Section →
มาตรา 32
- การใดๆ อันบุคคลวิกลจริตได้ทำลง แต่หากบุคคลนั้นศาลยังมิได้สั่งให้เป็นคนไร้ความสามารถไซร้ ท่านว่าการนั้นจะเป็นโมฆียะต่อเมื่อพิสูจน์ได้ว่าได้ทำลงในเวลาซึ่งบุคคลนั้นจริตวิกลอยู่ และคู่กรณีอีกฝ่ายหนึ่งได้รู้แล้วด้วยว่าผู้ทำเป็นคนวิกลจริต
Section 32. (Draft in English from Vol.79)
- An act done by a person of unsound mind but not adjudged incompetent is voidable only when it is proved that the act was done at a time when he was actually of unsound mind, and the other party had knowledge of such unsoundness.
《References》
☆ quoted from “INDEX” with supplementary entries in […]: Images in Archives
- Old Text (1923): * 56
- New Text (1992): 30
- Jp. Code (1896,98):
- Gr. Code (1896): [ 105 par.2]
- Miscellaneous:
《Comments》
The most plausible model for this section would be:
- Old Text (1923), Sec.56:
- การใดๆ อันบุคคลผู้ซึ่งศาลไม่ได้แสดงว่าเป็นคนวิกลจริตได้ทำลง ย่อมเป็นอันสมบูรณ์ เว้นเสียแต่พิศูจน์ได้ว่าการเช่นว่านั้นได้ทำในเวลาผู้นั้นมีจริตวิกล และผู้มีกรณีอีกฝ่ายหนึ่งได้รู้แล้วว่าผู้ทำเป็นคนวิกลจริตด้วยดังนี้ การนั้นจึงเป็นโมฆียะ
